JANGAN MASUK

Ibu terhebat yang saya ketahui ialah ibu kepada Imam Syafie r.a. atau nama sebenarnya Muhammad, iaitu Imam kepada Mazhab Syafie. Ibunya iaitu Fatimah binti Abdullah merupakan anak kepada cucu Saidina Hassan r.a. cucu Baginda Nabi Muhammad s.a.w.

Ketika mengandung Imam Syafie, ibunya telah bermimpi bahawa sebutir bintang telah keluar dari perutnya dan memancar sehingga bintang itu terpecah dan serpihanya jatuh bertaburan. Salah satu serpihannya telah jatuh ke sebuah negeri dan memancarkan sinarnya.

Semasa tinggan di Kota Makkah, Fatimah telah menghantar Imam Syafie mempelajari Qiraat semenjak kecil lagi hinggalah Imam Syafie berjaya menghafal Al-Quran sejak usianya 7 tahun dan menghafal Muwatta’ yang mengandungi 1700 buah hadis karangan Imam Malik ketika berusia 10 tahun.

Pada suatu ketika ketika mendengar pengajian agama, Fatimah mendengar si guru menyebutkan untuk menjadikan anak yang faham agama, dia perlulah mempelajari Bahasa Arab yang asli. Maka Fatimah telah menghantar Imam Syafie yang berusia awal belasan tahun untuk tinggal di kampung Badwi Bani Huzail yang terkenal dengan keadaan mereka yang kurang bercampur masyarakat luar hingga Bahasa Arab Asli mereka masih terpelihara. Imam Syafie juga mempelajari syair, memanah dan menunggang kuda. Hebatnya Imam Syafie hingga dikatakan mampu melompat naik ke belakang kuda yang sedang berlari dengan memegang telinga kuda berkenaan. Ketika itu Fatimah mengorbankan perasaan keibuannya demi kejayaan Imam Syafie.

Selepas beberapa tahun tinggan di perkampungan Bani Huzail, Imam Syafie kembali ke pangkuan ibunya. Ibunya telah menghantarnya pula mempelajari ilmu fekah dengan beberapa guru sehinggalah dibenarkan oleh gurunya untuk mengeluarkan fatwa ketika berusia 15 tahun.

Ketika berusia 20 tahun, Imam Syafie telah meminta kebenaran gurunya iaitu Imam Muslim yang ketika itu Mufti Kota Makkah, untuk berguru dengan Imam Malik di Kota Madinah. Maka dibenarkan oleh gurunya dan dibekalkan sebuah surat. Begitu juga Gabenor Makkah juga membekalkan sebuah surat.

Kerana terlalu gembira, Imam Syafie terus pulang ke rumah untuk meminta izin dari ibunya. Imam Syafie telah mengetuk pintu dengan agak kuat kerana terlalu bersemangat hingga membuatkan Fatimah kurang senang lalu bertanya dengan suara yang tinggi “Siapa di luar sana?”

“Saya Muhammad” jawab Imam Syafie

“Pergilah, jangan pulang, belajarlah ilmu adab, kemudian barulah kamu pulang ke rumah” jawab Fatimah dengan nada yang keras

Imam Syafie sangat malu lalu menyiapkan bekalan dan terus berangkat ke Madinah hari itu juga tanpa menemui ibunya dan bergurulah Imam Syafie dengan Imam Malik selama beberapa tahun. Imam Syafie kemudiannya juga merantau ke Iraq sebelum kembali ke Madinah.
Selepas 14 tahun, yakni berusia 34 tahun, Imam Syafie telah mengambil keputusan untuk pulang ke Makkah bagi menemui ibunya. Kepulangannya membawa bersama wang berjumlah 10,000 dinar.

Ketika sampai di luar Kota Makkah, sampailah berita kepada Imam Syafie bahawa ibunya Fatimah telah kembali ke rahmatullah dan meninggalkan wasiat untuknya. Wasiat Fatimah kepada Imam Syafie melalui saudaranya adalah, jika Imam Syafie pulang ke Kota Makkah denga membawa harta kekayaan, hendaklah dia membahagi-bahagikan semua harta kekayaan tersebut kepada fakir miskin dan saudara terdekat. Sekiranya harta kekayaan itu telah habis, barulah Imam Syafie dibenarkan memasuki Kota Makkah.
Maka bercucuranlah air mata Imam Syafie memenuhi wasiat ibunya yang telah lama tidak bersua, menghantarnya merata-rata menuntut ilmu agama, melarangnya masuk ke rumah kerana kurang adabnya.

Maha Suci Allah Yang Maha Bijaksana.